Stefanie is groot bewonderaar van wat zijzelf 'de ísheid' noemt. Dat wat ís. Het meest pure, echte en authentieke in de mens. Naast haar baan in het speciaal onderwijs, met een grote fascinatie en liefde voor kinderen met ernstige gedrags- en psychiatrische problematieken, studeerde Stefanie aan ArtEZ University of the Arts. Tijdens haar afstuderen gaat zij op zoek naar het ontstaan van psychiatrische etiketten die op mensen geplakt worden en bevraagt zij de redelijkheid hiervan. Want als er zoiets als 'een afwijking' bestaat, moet er ook een norm voor 'normaal' zijn. Wat is dan normaal? Wie is normaal? En wie bepaalt dat?
Stefanie buigt de 'Afwijking' om naar een 'Toewijking'.

Kunst is voor haar een middel om dat wat in verborgenheid bestaat uit het duister op te halen en respectvol in het licht te zetten.
Haar wortels, het ouderlijk en voorouderlijk nest, zijn hierbij een heel belangrijke voedingsbodem.
Stefanie werkt vanuit sporen die spontaan op haar pad verschijnen en laat toeval, de invloed van natuurkracht en dat wat zich fenomenologisch aandient, een grote rol spelen in haar proces. "Ik hoef het werk niet te maken, ik hoef het alleen maar te vínden", geeft ze aan. "Of het vindt mij." Ze is naar eigen zeggen alleen maar het instrument om dát wat gezien wil worden om te zetten naar een zichtbare beeldtaal.